nekahet günlüğü 01

His var mı bu alemde nekahet gibi tatlı, demiş şair.

Doğru demiş.

Güneşli bir öğleden sonra eve gelmek güzel bir his. Ofislerin içinde boğulup yaşamaya çalıştığınızda unuttuğunuz ilk şeylerden biridir bu. Çünkü eğer öğleden sonra evinize geliyorsanız bir sorun var demektir. Öyle değil mi? Öyle olmaması lazım! Kim dedi bu insanların ofislere kilitlenip kalması gerekiyor diye? Şu kendilerini 'kurumsal' diye adlandırılan 'soba kurumu' kadar kafası olmayan şirketler sosyal sorumluluk kampanyalarına bayılıyorlar -hani görünüşte, götlerine bir şey kaçmaması şartı ile- halbuki kendi çalışanlarına çalışma saatleri konusunda birazcık rahatlık verseler tarihin en önemli kampanyasını yapmış olacaklar. Neyse, bu devrimi yaşamaya da az kaldı. Biraz daha sıkın dişinizi, yakında tüm dünya ufak şirketlerden oluşan mini ekonomilere sahip olacak. Ama bakın, azıcık rahatladınız diye burnunuzu başkalarının hayatlarına sokup durmayın. (Kime konuşuyorum ben.)

Kapıda Aloe ile Mik'i görünce mutlu oluyorum. Mik'e hayvanat bahçesinden sivil hayata çıkmış küçük bir maymun gibi sarılıyorum. Mik gülmeye başlıyor bu halime. Onu bırakıp Aloe'ye geçiyorum.

- Sizler sayesinde varım. Diyorum abartılı bir ses tonu ile. Ama çok da rol yaptığımı sanmayın. Beklemediğim anda, beklemediğim kişileri karşımda görünce hayatın ufak mutluluklarının tadını sonuna kadar çıkartırım. Ham hum sesleri o yüzden fazlaymış gibi duyulur yani.

Aloe en çok sevdiğim Alman pastasından almış. Joanne dünyanın en güzel kahvesini, Mik de servisini yapıyor fakat Mük ortadan kayboluyor.

- Mük nerede diye bağırarak evin içinde dolanıyorum. 

- Bir dakika rahat yok mu senden, diye o da bana bağırıyor, banyoda olduğunu anladığım sırada.

Hemen ajansa telefon açıyorum. Sesimi değiştirerek AG'yi bağlatıyorum, 'öleceksin pis kaltak' diye ürkütücü bir tehdit savuruyorum, karşı taraf 'kendine daha farklı sesler geliştirmen lazım JC' deyince telefonu kapatıp 'doğru diyor' diye mırıldanıyorum. Böyle bir cümle kuracağımı sittin sene düşünsem tahmin edemezdim.

Hızlı bir duş alıp aşağıya iniyorum. 

- Dinleme cihazının başındaki adam uğradı mı ben yokken? Diye soruyorum Aloe'ye.