monolog

Beni bırakıp giden her kadın bir yıl içerisinde tekrar ortaya çıkıyor. Bunu bir genelleme olarak elime alıp üzerine biraz sos ekleyip yemeye çalıştığımda tabaktan bir parça yere düşüyor. Kaldırıp bakıyorum bu parçayı ve üzerinde 'Joanne' yazıyor. Yani Joanne hariç hepsi bir şekilde tekrar ortaya çıkar.

Fakat bu genellemenin de yanlış olduğunu öğrenmek için çok kötü zamanların olduğunu da hatırlamış oluyorum. O zaman: Şimdi.

Herifi terk etmiş. Bir süre kendi kendini toparlamaya çalışacağını düşünmüş, kız arkadaşlarına başvurmuş, temyize gitmiş, yine idam kararı çıkmış. Ne yapacağını bilemediği sırada beni dünyanın en neşeli insanı pozunda parti yaparken görünce belki JC'ye haksızlık etmişimdir diyerek konuşmaya gelmiş.

İmprovizasyon!

Aklına ilk geleni yap JC.

Ayağa kalkıyorum ve 'Joanne çok önemli bir karar aşamasındayım ve karar alamıyorum' diyorum sadece.

Mesajı alıyor (hangi mesajı aldığını merak ediyorum, çok meraklıyım ben, bununla ilgili bir şeyler yapmam lazım) ve ayağa kalkıp 'tamam o zaman sen dönünce görüşürüz. İyi bak kendine' diyor.

Arkasından koşup 'bir dakika' repliğini söylesem mi diye düşünüyorum.

İmprovizasyona başvuruyorum yine:
Işıkları söndür ve evi terk et JC. Bir sonraki sahnede neler olacağını merak etmiyor musun JC?

Ediyorum, ediyorum, etmez olur muyum, meraktan ölüyorum!