Dokuzuncu kattaki kız beni kahve içmeye çağırdı. Ofislerine. Gittiğimde kapıdaki sekreterden başlayarak, kızın yanına ulaşana kadar karşılaştığım her kadın tarafından süzüldüm. Fiskosları duydum. Dokuzuncu kattaki kızın yanına ulaştığımda ona ilk olarak 'bir daha burada buluşmayalım' dedim. Neden bunu söylediğimi anlamıştır herhalde. Belki de yanlış anlamıştır. Ne fark eder. Ben bir daha bu kata çıkmayacağımı söyledim bir kere.
Asansöre binerken etrafımdaki kızlara bakıp 'sizin kattaki kızlar daha güzelmiş' dedim.
- Öyledirler. Dedi.
Asansörle aşağı inerken geçirdiğimiz 52 saniye boyunca da, insanların hep diğer ofisteki kadınları daha çekici bulduğunu ama sonra o ofiste çalışmaya başladığında yine diğer ofisteki kadınları daha çekici bulduğunu hatırlattım kendime. Hayat da böyle bir şey. Başkalarının yaşadığı hayatlar daha lezzetli geliyor nedense fakat onun içine girdiğimizde.
En iyisi kendine hep dışarıdan bakmak.
Siz de deneyin.
Mutlu olacaksınız.
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder